Christine van Dalen

HOME

Welkom op mijn website!

(er wordt gewerkt aan een up to date versie van de website)

Enkele dagen vóór de Kerst van 2014 had ik een aanrijding. Deze heeft voor veel impact gezorgd.

Op mijn website daar het een en ander over vertellen. Net zoals welke behandelingen en oefeningen mij wél goed hebben geholpen!
Het kan voor iemand met whiplash, spierspannings(hoofd)pijn, occipitale neuralgie en post concussion syndroom best zoeken zijn naar wat helpt en hoe er mee om te gaan.

Daarnaast gebruik ik mijn website om mijn boeken te promoten en een aantal van mijn zelf geschoten natuurfoto’s te laten zien.
Dit waren twee van mijn grote hobby’s. Sinds 2022 heb ik verhalen schrijven (eindelijk!) weer kunnen oppakken – in beperkte maten.

Heeft u vragen of wilt u meer weten, neem dan gerust contact met mij op!

Groeten,
Christine Mol – van Dalen

OVER CHRISTINE

Mijn verhaal

Hoi, mijn naam is Christine Mol. Ik ben geboren en opgegroeid in de mooie regio Twente.
Ik ben afgestudeerd aan de opleiding Medewerker Maatschappelijke Zorg en de thuiscursus Klinische Psychologie. Met veel plezier heb ik mijn afstudeerstage gelopen op een dagbesteding voor verstandelijk gehandicapten.
In het dagelijks leven ben ik echtgenote, moeder, huisvrouw en vrijwilligster in de zorg.

Lezen was altijd al een hobby van mij. En toen ik kon schrijven kwam verhalen schrijven er ook bij. Als 13 jarige was ik de jongste cursist van de NHA cursus ‘Korte verhalen schrijven’. Omdat ik zo jong was, mocht ik er langer over doen. Na enkele jaren heb ik hem met een voldoende en een certificaat van deelneming behaald. Maar, mijn grootste ‘prijs’ voor mijn harde werken is, dat mijn kinderdroom in vervulling is gegaan; mijn eerste manuscript werd gepubliceerd als boek!
In mijn jonge tienerjaren ontwikkelde in ook een interesse voor natuurfotografie. Ook hier heb ik een cursus voor gevolgd. Enkele van mijn favoriete plaatsjes staan op deze website.
Maar, door mijn lichamelijke beperking heb ik deze twee aan de kant moeten zetten. Gelukkig kan ik zo nu en dan weer een beetje aan verhalen werken en kwam op 1 augustus 2024 mijn nieuwste boek uit!

Halverwege december 2014 had ik een aanrijding. Een busje reed achter tegen de lesauto. Je leest het goed: lesauto. Het was de laatste rijles voor mijn examen. Maar door deze ervaring heb ik er wat langer over gedaan.
De aanrijding ging niet hard, want wij stonden stil; wachten of we konden invoegen. Een beetje lakschade en verder grote schrik.
Terug thuis voelde ik mijn nek een beetje strak gaan staan en mijn achterhoofd voelde beurs. Ook ervoer ik een lichte hoofdpijn en een vage duizeling. Maar op dat moment zochten wij – mijn ouders en ik – er niks achter.

Omdat ik verschillende klachten bleef houden, ben ik toch maar naar de huisarts gegaan. Hij had het over een nekkneuzing en gaf mij paracetamol op recept mee, net als het advies van rust en een voorverwijzing voor de eerstelijns fysiotherapie.
Dit hielp niet.
Omdat het enkele dagen voor Kerst was, zijn we op eigen initiatief naar ’t Roessingh gegaan om een nekkraag te laten aanmeten. Op die manier kon ik tenminste wat langer overeind blijven en toch nog wat bezoekjes afleggen.

De klachten en beperkingen bleven. Het leek alleen maar meer te worden. Ik zat in het tweede jaar van een zorgopleiding en liep ook stage in de zorg. Hier droeg ik ook met regelmaat de nekkraag. Mijn rugtas was te zwaar en bij thuiskomst was ik erg moe. Ik had krachtverlies in mijn dominante hand, mijn ogen werden lichtgevoeliger en ik kon moeilijk slapen.

Het werd zelfs zo erg, dat ik een flinke pijnaanval kreeg met heel veel overgeven. Ik kon tegen geen enkele beweging.
Ik heb de huisarts om een neurologisch onderzoek gevraagd, maar werd toen doorgestuurd voor revalidatie in het ziekenhuis. Dit was twee jaar na de aanrijding.
Ik kreeg ergotherapie, fysiotherapie (icm krachttraining) en een gesprek met een medisch psycholoog. Dit heeft iets geholpen. Maar met mijn ogen leek het niet beter te gaan.
De revalidatiearts heeft mij door verwezen naar de oogarts – die ontdekte dat ik een onbehandelde hersenschudding heb gehad. Het verbaasde mij dat de HA dit nooit heeft gezegd. Maar hierdoor waren mijn ogen dus nog niet volledig hersteld.
De oogarts verwees mij door naar de orthoptist, die mij weer doorverwijs naar iemand waarvan ik de titel niet meer weet, maar die wel breder geschoold is in dit vak.
Na nieuwe glazen/sterkte en een fixatie disparatie curve, blijkt dat de samenwerking niet helemaal juist was en ik fixatie disparatie heb. Met wat oefeningen leek er lichte verbetering te zijn.

Na nog wat pijnaanvallen en HA-bezoekjes en zelf wat onderzoek doen, zijn we erachter gekomen dat ik zenuwpijn heb; occipitale neuralgie.
Hier kreeg ik medicatie voor en het advies ander werk te gaan zoeken…

[tot op heden heb ik nog geen ander/betaald werk gevonden, maar besteed ik mijn tijd en aandacht aan mijn herstel, gezin en vrijwilligerswerk]

Zo’n vijf jaar ná de aanrijding werd ik door iemand geadviseerd eens naar een crafta-therapeut te gaan. Zoals zoveel mensen en artsen, had ik hier nog nooit van gehoord. Ik ben hier langs geweest en het heeft mij veel geholpen. Ze heeft mij, helaas, niet van de klachten af kunnen helpen, want het lukte haar niet om de blokkade in mijn nek te verhelpen. Maar het verminderde wel mijn symptomen én via haar netwerk kon ze mij doorverwijzen naar een atlas reflex therapeut. Ook hier had ik – zo zoals zoveel mensen en artsen – nog nooit van gehoord! Na veel zoeken (er zijn veel spirituele therapeuten op dit gebied, maar dat wilde ik niet), kwam ik bij iemand die behandeld via de Meyer-methode. Dit heeft mij nog meer geholpen. De (pijn)klachten zijn verminderd. Ik leek weer een stukje van mijn leven terug te hebben.

Maar, elke winter leken de nek-, zenuw- en hoofdpijnklachten erger te worden.
Na wat onderzoek te doen, zag ik dat er een optie als zenuwblokkade bestaat. Ik ben er mee naar de HA gegaan. Zij begreep dat ik na zo’n tien jaar pijn en beperking er toch wel klaar mee was. Zij verwees mij door naar de rugpoli.
Om mezelf (opnieuw) teleurstelling te voorkomen, verwachte ik er weinig van.
Goed voorbereid met mijn medische dossier, alle behandelingen die ik heb gehad, alle klachten die ik ervoer en alle wensen die ik had, ben ik er naar toe geweest.
En wat blijkt, zij hebben mij héél goed kunnen helpen! Ik ervaar geen zenuwpijn meer en heb zoveel meer energie!

Om mijn lange verhaal niet te lang te maken, probeer ik het kort, maar duidelijk uit te leggen:
Zeer waarschijnlijk heb ik vanaf de aanrijding, naast de whiplash, spierspannings(hoofd)pijn ontwikkeld en een hersenschudding gehad die niet is erkend en behandeld.
Door alle (pijn)klachten ben ik compensatiehoudingen gaan aannemen waardoor er nog meer spanning op mijn spieren kwam.
Alle oefeningen die ik door de jaren kreeg, waren gericht op de spieren, met name het trainen van de spieren. Of te wel: nóg meer spanning op de spieren.
Door dat ze overbelast waren, zijn ze in mijn nek op een wervel gaan drukken – vandaar de blokkade in mijn nek en dat ‘ie niet opgelost kon worden. En deze drukte dan weer op een zenuw; occipitale neuralgie.

Achteraf is het ‘makkelijk’ te verklaren. Maar, waarom heeft mijn eerste huisarts hier dan niet aan gedacht en mij niet toen al naar de rugpoli doorverwezen.. vraag ik mij nu al die jaren later af…
De rugpoli adviseerde mij om te stoppen met al die nekoefeningen. Ik kreeg ik stretch/ontspanningsoefening voor de nek, het advies veel te bewegen (wandelen) en goed op mijn houding te letten en verder mijn nek en schouders rust te gunnen. Met twee weken zou ik het verschil moeten kunnen bemerken.
Eerlijk, met een paar dagen voelde ik het verschil. Wat een wereld van verschil.
Ik kan weer een klein halfuur in de leeshouding zitten om een boek te lezen. Ik kan weer een minuut of tien in de schrijfhouding zitten om kaarten te schrijven.
Maar nog beter, ik hoef niet mijn voorhoofd/oogzenuw meer te bedenken als ik met twintig graden buiten loop. Mijn nek moet nog wel bedekt/warm blijven, maar verder hoef ik niet meer overdreven goed bedekt en warm gekleed naar buiten om extra pijn te voorkomen.
Binnenkort beginnen met het afbouwen van de pijnmedicatie.

Het was een lang verhaal, maar gelukkig heb ik hem hoopvol kunnen afronden.

Voor meer informatie over crafta en atlas reflex, net als whiplash en occipitale neuralgie, zie mijn andere pagina’s.

 

WHIPLASH

Wat is een whiplash en hoe krijg je die?

De term ‘whiplash’ of ‘Whiplash Associated Disorder’ is een verzamelnaam voor verschillende klachten bij elkaar. Whiplash betekend eigenlijk: zweepslag. Dit zegt alleen nog maar iets over het ontstaan van de verzameling waar whiplash patiënten mee te maken hebben, of nog krijgen.

De ‘basisklachten’ zijn:

  • Nekpijn
  • Hoofdpijn
  • Wazig zien
  • Oorsuizen of oorpiepen
  • Misselijkheid
  • Vermoeidheid

Je hoeft er maar weinig moeite voor te doen om een whiplash op te lopen. Een onverwachte harde bal tegen je hoofd – of kopballen tijdens voetbal, een botsing met de auto of op de kermis met botsauto’s, een achtbaan, een valpartij met gladweer… Dit zijn nog maar een paar voorbeelden van hoe je een whiplash kunt oplopen.

Overal waarbij je nek en hoofd een onverwachte, ongecontroleerde beweging maken, kan een whiplash veroorzaken. Meestal gaat zo’n klap heel snel waardoor het hoofd niet tegelijk met het lichaam de klap kan opvangen. Hierdoor wordt de nek eigenlijk uitgerekt of verschuift of scheurt er iets.

Na zo’n val/stoot/botsing wordt er in eerste instantie niet veel actie ondernomen door de artsen. Je krijgt rust en paracetamol voorgeschreven. Mogelijk wordt het als een lichte hersenschudding of gekneusde nek bestempeld.
Je hoofd voelt beurs en je bent een beetje duizelig.
‘Met zes weken is het wel weer over’, wordt er vaak gezegd.
Pas na de eerste kleine 24 uur ga je de ‘echte’ gevolgen bemerken!

Na de eerste 24 uur

Deze symptomen zijn:

  • Tintelingen in de vingers
  • Krachtverlies in de arm
  • Gevoelige ogen voor licht
  • Gevoelige oren voor geluid
  • Stemmingswisselingen
  • Verstoord slaapritme
  • Moeilijk in slaap komen
  • Moeite met doorslapen
  • Zenuwpijn (aangezichtspijn of occipitalis neuralgie)
  • Slikproblemen
  • Vergeetachtigheid (kan lijken op afasie)
  • Niet lang in dezelfde houding kunnen zitten, staan of lopen
  • Verslechterd handschrift
  • Concentratieproblemen
  • Oogproblemen (fixatie disparatie of dyslexie)
  • Verergerde oorsuizen (tinnitus)
  • Hartkloppingen
  • Post concussion syndroom
  • Spierspannings(hoofd)pijn

Dit zijn nog lang niet alle klachten die je kunt hebben, maar wel de meest voorkomende. Gelukkig hoef je ze niet allemaal te krijgen. Daarnaast heb je nog de ‘basisklachten’. Onthoud wel dat er klachten ook in de loop van de tijd erbij kunnen komen of dat klachten zich kunnen verergeren!

Meestal, als je na de aanrijding/het ongeval, bij de huisarts komt, wordt er in eerste instantie gedacht aan een hersenschudding of nekkneuzing. Mocht er bij u een van tweeën worden genoemd, wees dan alsjeblieft extra alert en voorzichtig! Bespreek het onderwerp whiplash, want een nekkneuzing is eigenlijk een (lichte) whiplash, alleen wordt er anders mee omgegaan. Wordt een hersenschudding niet goed behandeld, dan is er een grote kans dat het overloopt in het post concussion syndroom (met beiden heb ik ervaring!).
Vroeger moest je met een hersenschudding zes weken bedrust houden en moest je slaapkamer prikkelvrij zijn.

Als je geluk hebt, wordt er één dag rust geadviseerd met weinig prikkels, en moet je halverwege de dag een moment van rust pakken en drie keer per dag twee paracetamol nemen.
Een hersenschudding is niet niks, of hij nou groot of klein is. Neem het serieus!
Op de website van de Hersenstichting staat ook het Whiplash Assosiated Disorder genoemd als een vorm van Niet Aangeboren Hersenletsel. Dat zegt toch wel iets over de ernst van de situatie.

Daarom is het goed dat u, in de week na het ongeval, nóg een keer naar uw huisarts gaat en goed het verloop van uw klachten bespreekt. Zo krijgt de HA een beter beeld van de ‘schade’ en kan hij u eventueel verdere therapie of medicatie voorschrijven.

In mijn geval werd ik doorverwezen naar een eerstelijns fysiotherapie. Hier kreeg ik massage, oefeningen en dry needle.
Voor mij was dit niet genoeg. De massages gaven wel ontspanning voor de spieren, maar de echte oorzaak van mijn pijn, stijfheid en beperkingen werd niet gevonden en niet aangepakt. Dat kwam, in mijn geval, pas jaren later…

Door een kennis werd ik gewezen op Crafta therapie. Hier werd ontdekt dat er al die tijd een ‘scheve’ (geblokkeerde) C1 en C2 wervel was. Zij kon dit niet zelf behandelen en verwees mij door naar Atlas Reflex therapie waar  de betreffende wervels weer ‘ontgrendeld’ zijn en ik een stuk minder pijn en beperking heb. Deze Meyer methode is veel belovend!

Wat goed is om te weten, is dat er vier gradaties zijn binnen het Whiplash Associated Disorder. Ik zet ze voor u op een rijtje zodat het overzichtelijker is:
WAD graad 0: geen klachten en geen sub-/objectieve afwijkingen
WAD graad 1: pijn, stijfheid en gevoeligheid van de nek, geen objectieve afwijkingen
WAD graad 2: nekklachten en andere klachten van het houdings- en bewegingsapparaat
WAD graad 3: nekklachten en neurologische uitvalsverschijnselen
WAD graad 4: nekklachten en fracturen of dislocaties

Daarnaast wordt er door sommige artsen ook gesproken over ‘de tijd na het ongeval’ welke in drie perioden wordt onderscheiden:
Acuut (tot drie weken)
Subacuut (drie weken tot drie maanden)
Langdurig (langer dan drie maanden)

En dan is er nog de belangrijke vraag: kan een whiplash overgaan?
Daar valt geen antwoord op te geven. Zoals u wel zult begrijpen, hangt dat helemaal van uw situatie af. Had u al lichamelijk letsel of andere medische problemen? Hoe zat u in de auto? Hoe heftig was de aanrijding of het ongeval?
Het belangrijkste blijft toch wel, hoe snel krijgt u de juiste behandeling en waar zit de beschadiging. Als de klachten na een half jaar niet minderen, is het meestal blijvend. De meeste artsen zeggen dat het na een jaar chronisch wordt.

 

Crafta therapie

Crafta staat voor: cranio facial therapy academy. Dit is een therapie dat gericht is op de aanpak van hoofd- en kaakklachten en aangezichtspijn. Alles in de hals-, nek- en schedelregio.

Ondanks dat het onder fysio-/manueletherapie valt, is deze therapie is nog niet zo bekend in Nederland. Er zijn dan ook nog maar tientallen therapeuten in ons land. Je moet er maar net vanaf weten en weten waar ze zitten. Ook huisartsen weten vaak nog niet dat het bestaat. Mijn vorige en huidige HA kenden het ook nog niet.

Enkele voorbeelden van klachten waarmee je naar de crafta therapeut kunt:

  • Borstvoedingsproblemen bij baby’s
  • Cervicale hoofdpijnen
  • Concentratiestoornissen
  • Diskusproblemen van het kaakgewricht
  • Mond- en gezichtspijnen
  • Huilbaby
  • Nekhoofdpijnen
  • Onverklaarbare hoofdpijn
  • Oorsuizen/tinnitus
  • Post whiplash syndroom

Een crafta therapie bestaat meestal uit manuele technieken, dry needling en oefentherapie.

Ikzelf noem het wel eens – in mijn geval, met wat er bij mijn klachten werd gedaan – het masseren van de zenuwbanen. Er wordt vaak ook druk gebruikt op de schedel; letterlijk druk door met de handen te duwen.
Een behandeling duurt meestal een half uur en er wordt gebruik gemaakt van pijncijfers. Om de zoveel tijd wordt er een vragenlijst over de behandelingen en de vorderingen ingevuld.

In het begin zal u waarschijnlijk om de week behandeld worden en daarna één keer in de maand. Afhankelijk van uw klachten zult u 9 á 12 behandelingen nodig hebben. Maar dit kan ook vaker zijn – zoals in mijn geval. Maar dan zal het meer ter onderhoud zijn omdat verder herstel (middels crafta) niet haalbaar is.

Via onderstaande link vindt u crafta therapeuten in Nederland: https://www.crafta.org/page/ssf

OCCIPITALIS NEURALGIE

Wat is occipitalis neuralgie?

Occipitale/occipitalis neuralgie staat voor achterhoofdzenuw. De nervus occipitalis is een van de achterhoofdzenuwen. Deze loopt vanaf de nekspieren naar het achterhoofd en loopt tot achter de ogen. Daarom kan de zenuwpijn ook daar te voelen zijn.
Bij occipitalis neuralgie zit er een zenuw klem of is deze geïrriteerd.

Klachten bij occipitalis neuralgie:

  • Brandend gevoel bij de basis van het hoofd
  • Kloppende (hoofd)pijn
  • Pijn aan één kant van het hoofd (soms beide kanten)
  • Pijn achter de ogen
  • Ogen verdragen weinig inspanning
  • Ogen gevoelig voor licht
  • Gevoelige hoofdhuid bij aanraken
  • Pijn/irritatie bij het bewegen van de nek
  • Pijnlijke hoofdhuid bij tocht/wind en kou (voor sommige juist met warmte)
  • (draai)Duizeligheid door de pijn
  • Misselijkheid door de duizeligheid en pijn

Occipitalis neuralgie is moeilijk te diagnosticeren. Het komt weinig voor, plus, het wordt regelmatig verward met spanningshoofdpijn en migraine. Daarom is het belangrijk dat u goed omschrijft wat er voorafging aan het moment dat u bovengenoemde (zenuw)pijn ervoer. Zeker als het na aanleiding van een ongeval is! Door een harde klap kan de achterhoofdzenuw klem zijn komen te zitten en via zenuwpijn zijn irritatie gaan uiten. Dit kan heel beperkend zijn.
Ook kan deze pijn ontstaan door een ontsteking aan de achterhoofdzenuw of door herhaaldelijke stress en nekspanning.

Bij mij is er waarschijnlijk, doordat ik naar voren geleund zat en naar opzij keek om te zien of ik kon invoegen – een wervel iets ‘scheef’ (geblokkeerd) gaan zitten. Doordat ik in de zorg stageliep en uiteindelijk ook ging werken, kwam er te veel spanning op mijn schouder- en nekspieren waardoor hij nog ‘strakker’ ging zitten en mij de zenuwpijn gaf.
Volgens de huisarts kon er niks gedaan worden aan deze aandoening. Na aandringen van mij dat de pijn en misselijkheid met braken niet vol te houden waren, kreeg ik pijnmedicatie (een Lyrica variant wat eigenlijk troep is en verslavend kan zijn).
Zoals ik eerder schreef, kreeg ik pas na een paar jaar de tip dat er iemand was die mij kon helpen; die verstand heeft van deze pijn.

Er is weinig specifieke informatie bekend over occipitalis neuralgie.
Wat ik u nog wel kan meegeven is, dat paracetamol of ibuprofen niet helpen tegen zenuwpijn. Volgens de verpakking wel, maar in werkelijkheid niet. Warmte (bij sommige mensen juist kou) en rust helpen het beste. En uiteraard helpt pijnmedicatie ook. Helaas is er geen paracetamolvariant die je tussendoor een keer kunt innemen om de pijn te verlichten.
In heftigere gevallen is er een zenuwblokkade mogelijk en in nog hevigere gevallen kan er geopereerd worden.

Occipitalis neuralgie is niet blijvend. Tenzij de zenuw daadwerkelijk beschadigd is door het klem zitten…
In de meeste gevallen gaat het om een irritatie die met de juiste behandeling – en het tijdelijk nemen van pijnmedicatie – verholpen kan worden.

 

Atlas reflex therapie (Meyer methode)

Deze methode is gericht op de nek-hals wervels. Voornamelijk de bovenste (C1, C2, C3) wervels.
Deze therapie valt onder manuele therapie en lijkt op qua behandeling op chiropractie. Toch is hij nog niet bekend in Nederland. Er zijn (nog) maar een handvol behandelaars. Artsen en specialisten weten er vaak ook nog niet vanaf.

Enkele voorbeelden waarmee je naar de atlas behandelaar kunt:

  • Migraine
  • Whiplash
  • Frozenshoulder
  • Bekkenscheefstand
  • Duizeligheid

Een atlas behandeling lijkt ergens wel op een chiropractie behandeling. Er wordt wat gekraakt. Via manipulatie worden de wervels ge-deblokkeert. Daarnaast wordt er zo nodig ook manuele behandeling (massage) toegepast.

Een behandeling duurt niet lang. Ik schat in iets van twintig minuten – los van de eerste behandeling waar uiteraard ook een amnese wordt gedaan.
Gemiddeld krijgt u drie behandelingen. Tussen elke behandeling zit ongeveer vier weken. Na deze drie behandelingen mag u na een half jaar terugkomen voor controle en een eventuele onderhoudende behandeling.

Na een behandeling wordt u gevraagd enkele dagen een ‘mini vakantie’ te nemen; geen lichamelijke inspanning. Dit, om te voorkomen dat de wervel(s) niet opnieuw vast schiet maar kan ‘wennen’ aan de ‘ontgrendeling’/juiste houding. Plus, u gaat – afwisselend – energiedips en energieboosts ervaren en een heel beurs gevoel met mogelijk spierpijn en hoofdpijn.

Via onderstaande link vindt u atlas reflex therapeuten in Nederland:
http://www.methodemeyer.nl/contact/

VRAGEN

Veel gestelde vragen

Ik heb een ongeluk gehad, waar moet ik opletten?
Als eerste adviseer ik u om een afspraak met uw huisarts te maken.
Beschrijf duidelijk hoe en wanneer het ongeluk plaatsvond (de snelheid, het voertuig en hoe u zat).

Daarnaast adviseer ik u om een soort symptomendagboek bij te houden. Dit is belangrijk bij het stellen van de juiste diagnose; hersenschudding, whiplash of wat anders.
Bijschrijf duidelijk het beloop van uw klachten: welke dag én welk dagdeel. Wat deed u toen de klachten erger werden en wat hielp om de pijn te laten afnemen. Wat was de intensiteit en hoelang hield het aan.

De huisarts zegt dat het ‘weinig’ voorstelt. Wat nu?
Mijn grootste advies is om veel rust in te bouwen. Ga bijvoorbeeld aan het einde van de ochtend én aan het einde van de middag een half uurtje platliggen in het donker; even helemaal geen prikkels om u heen.
Daarnaast beveel ik u aan om naar een crafta of atlas reflex therapeut te gaan. Dit is een fysiotherapeut die o.a. gespecialiseerd is in whiplash, nekklachten, hoofdpijn, duizeligheid en zenuwpijn.
Vraag eventueel om een doorverwijzing van uw huisarts voor de rugpoli.
NT: crafta en atlas (meyer methode) worden meestal wél vergoed. De rugpoli niet of deels!

Klopt het dat een whiplash, zenuwpijn of scheve atlas niet te zien zijn op een foto of scan?
Ja, dat klopt.
Ook al is de medische techniek ver ontwikkeld, tóch is nog niet alles vast te leggen.
Zoals uitgelegd op de website, is een whiplash een verzamelnaam. Dus daarom kan een whiplash al niet worden vastgelegd op scans. Zenuwbanen zijn sowieso niet op scans of foto’s te zien. Tegenwoordig kan je met bepaalde echografie wel enkele delen van zenuwbanen zien, maar niet wat betrekking heeft op whiplash en occipitalis neuralgie.
Hier lopen veel whiplashpatiënten tegenaan rondom UWV aanvragen.

 

Zit u met meer vragen of wilt u meer weten? Neem dan gerust contact op via het contactformulier!

Hoop in Summer Valley Bestellen

Hoop in Summer Valley

Bekijk de samenvatting

Een boek over geloof, hoop en liefde.

Lindsey reist af naar Summer Valley om aan de coronapandemie te ontsnappen. In Summer Valley ontmoet ze Gabriëlla die haar op weg helpt in het eenvoudige bestaan in het dorp.
Terwijl Lindsey in dit kleine dorpje haar nieuwe leven opbouwt, wordt ze ook geconfronteerd met het verlies dat ze geleden heeft. Dit zorgt ervoor dat ze een zenuwinzinking krijgt en niet meer onder de mensen wil komen.

Kan zij zichzelf en haar geloof hier terugvinden, de jonge Anna helpen en durft zij verder te gaan in haar vriendschap met Leroy?

Bekijk de inkijk

Inkijk in het boek

Hoofdstuk 1

Een koele voorjaarsbries waait door de open ramen en speelt met het haar van Lindsey. Ze kijkt naar de heuvels in de verte en de uitgestrekte weilanden naast haar.
Lindsey kan nog steeds niet geloven dat ze dit doet. Maar, het geeft haar wel weer het gevoel van vrijheid terug. Dat gevoel was de afgelopen tijd wel anders. De afgelopen twee weken zat ze in quarantaine in een hotel. Elke dag twee keer haar temperatuur opmeten en doorgeven. Om de vijf dagen zo’n staafje in haar neus en keel. Gelukkig mocht ze om de dag een uurtje naar een sportruimte waar fitnesstoestellen stonden en had ze een hotelkamer beneden waar een klein tuintje bij hoorde, zodat ze ook nog even naar buiten kon.
Ergens waren die twee weken quarantaine zo erg nog niet. Zo had ze alle tijd om na te denken en terug te kijken op de afgelopen maanden.
Tom, hoe zou jij het vinden dat ik dit nu doe? Vraagt ze in haar hoofd. Jij zou dit toch ook een goed idee hebben gevonden?
Een kuil in de weg maakt Lindsey wakker uit haar gedachten.
‘Sorry, mevrouw!’, roept de koetsier vanaf de bok naar haar. ‘Dit gedeelte van de route heeft meer van dat soort kuilen. Zorg dat u stevig zit.’

Lindsey kijkt weer naar buiten. Bomen, een zandweg, bomen, heuvels, bomen, karren getrokken door paarden, nog meer bomen, kleine dorpjes, bomen… Het is duidelijk dat ze in the middle of nowhere zijn. Maar dat maakt Lindsey niet uit. Ze had ook kunnen kiezen voor een taxi. Twee keer in de maand rijdt er een auto naar de plek waar zij nu naar onderweg is. Twee keer in de week gaat er een postkoets. De meeste mensen hier maken daar gebruik van. Dus, waarom zij niet? Ze zijn al enkele uren onderweg. In het begin stoorde ze zich aan het opstuivende zand en het geluid van de paardenhoeven. Maar nu merkt ze daar al bijna niets meer van. Na twee weken niks anders dan haar hotel te hebben gezien, vindt ze het heerlijk zo midden in de natuur te zijn.

Haar gedachten gaan weer terug naar Tom.
Jij begrijpt toch wel dat ik dit doe. Ja, toch? Zelfs als wij nog samen waren, dan zou jij toch ook meegaan?

2017

2016

2015

2014

2013

2018

2019

Bedankt voor uw bezoek aan mijn website. Ik hoop dat u wat heeft gehad aan de informatie. Ik weet dat het heel veel is en dat het overweldigend kan zijn.

Mocht u nog vragen hebben, meer informatie willen, doorpraten over iets of uw eigen verhaal kwijt willen, neem dan gerust contact op!